سلام دوستان.اینهم غزلی دیگرتقدیم شما
نشسته گوشه ی دنجی در ازدحام خودش
شب وکلافگی وغم به انضمام خودش
همیشه پرسش دارد چقدر اوبدود؟
در امتدادخودش یانه،تاتمام خودش
همیشه می گردددرپی مقصروباز
محاکمه شده باطعم اتهام خودش
وشانس بااوهرگزنبوده یارکه او
سندهمیشه زده غصه رابه نام خودش
همین که خواست دلش رادهد به دام کسی
همیشه می افتاده به دود دام خودش
نشست پشت قلم روی جاده ی کاغذ
ترازی ازخودش وشرحی از درام خودش
مجیدسبزی
